Bir milli takım kaderimizdir işi son
dakikaya bırakmak. Tıkandığımız yerde arkaya dönüp bakıp, “Hocam gel çık şu
işin içinden” diye tek bir adamdan mucize beklemek. Nitekim 2014 Dünya
Kupası’na gidebilmek için umutlarımızın yine eser miktarda olduğu bir bahar
yaşıyoruz.
Ne oldu da kendi evimizde 0-1 yenildiğimiz
Romanya’ya karşı deplasmanda daha ilk 30 dakikada üstünlük sağladık? Bu
oyuncular nasıl oldu da hepimizi Dünya Kupası’na gidebileceğimize inandıran bir
oyun sergiledi? Bu iki sorunun cevabını net bir şekilde masaya koyup adım
atsak, işte o zaman gerisi gelir. Başta Fatih Hoca’yı eleştiren herkesin,
kenara koyulan kazanılan maç sayısı artıkça “Zaten bunu Hoca’dan başkası
yapamazdı” demesi, aslında Türk futboluna bir ihbar değeri taşır. Ülkede spor adına işleyen en iyi nokta Fatih Terim, lütfen yeni
Fatih Hocalar da yetiştirin diye...
90 dakika içindeki hangi futbolcuyu
anlatmalı bilmiyorum. Maçın en kilit adamı Caner’i mi, Umut Bulut ve
ciğerlerini mi, Arda’nın liderliği ya da iki Gökhan’ın ofansif ve defansif
uyumunu mu? Hani şiir gibi oynadılar diye bir söz vardır ya, işte aynen öyle bir
futbol izletti bize milli takım. Caner Türkiye’nin en iyi sol beki
olabileceğini, tek ihtiyacı olan şeyin iyi bir teknik direktör ve konsantrasyon
olduğunu, Burak eğer isterse 18 içine gelip rakip atakları karşılayıp, buradan
top çıkarabileceğini gösterdi.
Çok değil bundan bir kaç ay önce
eleştirilen Milli Takım’ın bugün nasıl bu hale geldiğini aslında en iyi anlatan
bir kaç sahne vardı:
Burak’ın oyundan çıkarken gidip kafasını
Hoca’sının omzuna yaslaması, Gökhan Töre’nin maçın durduğu bir anda Hoca’nın
yanına “Bana söylemek istediğiniz bir şey var mı” diye gelmesi, Selçuk’un yarım
bacak maça devam edip, Arda’nın hastalığına rağmen oyunda kalması...
Ve son olarak maçın bitiş düdüğü ile
gömleği en az futbolcular kadar terlemiş bir teknik adam. Bitirirken sözü Fatih
Hoca’nın maç sonu açıklamalarına ayırmak isterim, hafızalarımıza iyice yer
etsin diye...
“Kazanırken de kaybederken de bu herkesin
Milli Takımı. Hepimizin. Milletimiz “benim takımım bu be kardeşim” demeli
izlediğinde... Bunu önemsiyoruz”
Teşekkürler Hocam...
tüylerim diken diken çok güzel yazı olmuş
YanıtlaSil